Zwanger na verlies: “Ik hoefde mijn handen maar op mijn buik te leggen of Kian liet al van zich horen"

Anne Westerveld Fotografie

In deze nieuwe rubriek, hoop doet leven, vertellen moeders over opnieuw zwanger zijn na verlies. Met als doel om andere moeders een steuntje in de rug te geven, te inspireren, kracht … en hoop te geven. Met vandaag het verhaal van Tanja Hendriks, moeder van Evie (3), Jana * en de pasgeboren Kian. 

Tanja zit nog midden in haar kraamtijd als ik haar bel. Ze voedt Kian tijdens ons interview waardoor haar verhaal afgewisseld wordt met zachte babygeluidjes van haar pasgeboren zoontje. Tanja voelt zich dankbaar dat ze dit soort kleine momentjes nu met hem mag beleven. Iets wat ze met haar dochter Jana, die vlak voor haar geboorte overleed, niet heeft gekund. “Op dag zes van mijn kraamweek besefte ik ineens dat dát het moment was waarop we definitief afscheid moesten nemen van Jana. Dat we haar los moesten laten. Dat kwam hard binnen. Het stond zo in contrast met het geluk ik op dat moment ook voelde door de geboorte van Kian. Tegelijkertijd ben ik zo blij dat hij er is. Dat ik alle tijd heb én krijg om hem te leren kennen. Hij lijkt heel veel op Jana. Vooral als hij slaapt zie ik haar terug. Heel fijn, vind ik dat. Zo is ze er toch een beetje bij.”

"Ik wilde zograag de oude Tanja terug die blind kon varen op haar gevoel"

Wisselende emoties

Opnieuw zwanger zijn na verlies ging voor Tanja gepaard met wisselende emoties. In de basis voelde ze veel vertrouwen. Vertrouwen dat het dit keer goed zou komen met het kleintje in haar buik. “Geen idee waarom dat vertrouwen dit keer zo sterk aanwezig was, maar het gaf rust. Het was een gevoel waar ik iedere keer naar terug kon keren, als de angst mij overviel. Want het is niet zo dat ik helemaal geen angst heb ervaren. De eerste twaalf weken van mijn zwangerschap vond ik spannend, maar ook toen ik Kian voor het eerst voelde bewegen in mijn buik was er spanning. Bij Jana voelde ik op een gegeven moment geen leven meer. Ik was daardoor nu zo gefocust op het maar blijven voelen van leven. Gelukkig lukte het mij na een poosje om terug te keren naar dat vertrouwen. Door rust te nemen, naar binnen te keren en te focussen op wat ik écht voelde. Maar ook contact met Kian was helpend. Vaak legde ik mijn handen op mijn buik als ik even contact met hem wilde. Op een reactie hoefde ik nooit lang te wachten. Kian was heel bewegelijk en liet meteen van zich horen. Als ik terugkijk, waren vooral die rustmomenten en heel bewust stil zijn bij wat ik voelde in mijn lijf en mijn buik heel helpend om dat vertrouwen te kunnen blijven voelen.”

Anne Westerveld Fotografie

De oude Tanja

Het was een proces waarin Tanja zichzelf ook enorm tegenkwam. “Voordat ik Jana verloor, was ik erg in contact met mijn gevoel. Ik durfde er blind op te vertrouwen. Na het verlies van haar en tijdens mijn zwangerschap van Kian merkte ik dat dit veel uitdagender was. Ineens werd dat vertrouwen vaker op de proef gesteld en overschreeuwde soms de angst. Dat vond ik ingewikkeld. Ik wilde niet de angstige moeder zijn die tijdens haar zwangerschap in de paniekstand zou schieten of voorzorgsmaatregelen zou nemen om maar te voorkomen dat er iets zou gebeuren. Ik wilde de oude Tanja terug. Door een gesprek met een hulpverlener veranderde dit. Zij liet mij zien dat ik niet terug kan naar de persoon die ik toen was. Want of ik het nou leuk vind of niet … ik ben wel een kind verloren. En dat brengt de nodige emoties met zich mee. Door die strijd niet meer aan te gaan, maar de situatie te accepteren zoals hij was, bracht zoveel verlichting. Ik kon mijn emoties er gewoon laten zijn. Soms was er angst, soms was er verdriet en gelukkig was er vaak ook dat vertrouwen. Misschien niet meer zoals ik het altijd had gekend, maar in een andere vorm. Dat was, en is, oké.”

Zwanger na verlies

Naast alle wisselende emoties die Tanja ervaarde tijdens haar zwangerschap na het verlies, nam ze bewust de tijd om stil te staan bij het wonder dat zich in haar buik voltrok. “Het blijft toch magisch dat ons lichaam in staat is om een baby’tje te creëren? Daar was ik mij heel erg van bewust en ik had mezelf ook voorgenomen om daar bij stil te staan. Met een gezin en een drukke baan ligt het gevaar op de loer dat de zwangerschap voorbij vliegt. Dat je twee keer met je ogen knippert en ineens 38 weken zwanger bent. Om dat te voorkomen creëerde ik bewust momenten om met mijn zwangerschap bezig te zijn. Zo kocht ik een zwangerschapsboek waar ik trouw iedere week een stukje in schreef over wat er die week was gebeurd of wat we hadden gedaan. Ik maakte elke week een foto van mijn groeiende buik en stond stil bij alle mijlpalen. Ook boekte ik meerdere zwangerschapsshoots.

Achteraf gezien ben ik zo blij dat ik dat gedaan heb. Zo’n zwangerschap na verlies doet veel met je, maar door deze momenten kon ik ook echt voelen hoe bijzonder het was.”

Anne Westerveld Fotografie

Snelle start

Samen met haar verloskundige besprak Tanja alle scenario’s voor de naderende bevalling, maar één scenario kwam niet aan bod … bevallen langs de kant van de weg. Laat dat nou precies dé manier zijn waarop de kleine Kian ter wereld kwam. “We gingen thuis weg met zo’n vier centimeter ontsluiting, dus we maakten ons niet direct zorgen toen het verkeer in de stad vast stond. Al voelde ik wel dat we een beetje haast moesten maken aangezien ik, vanaf het moment dat ik in de auto stapte, wel enige druk voelde. De verloskundige, die achter ons aanreed, had hetzelfde gevoel en besloot uit voorzorg een ambulance te bellen. Een paar minuten later stapte ik mijn auto uit om in de ambulance te stappen en voelde ik de baby zakken. Ik denk dat ik net één stap in de ambulance had gezet toen ik riep: ‘Hij komt!’ Een ambulancebroeder kon nog net mijn vriend uit de auto trekken toen Kian al ter wereld kwam. Binnen twee minuten was hij er. Mega snel, maar ook zo mooi. Iedereen was rustig en relaxed en Kian deed het meteen goed. Het was de fijnste bevalling van alle drie mijn bevallingen. Misschien juist omdat het ging zoals het ging en we er niets aan konden sturen. Het kwam zoals het kwam en dat bleek precies goed te zijn.”

Overgave

Het heeft haar wederom laten zien hoe onvoorspelbaar het leven kan zijn. “Door Jana heb ik gezien en ervaren dat je geen controle hebt over het leven, maar ook nu door Kian werd dat weer bevestigd. Je kunt nog zo goed voorbereid zijn, alles tot in details bespreken, maar uiteindelijk moet je loslaten. Moet je je overgeven aan het feit dat je van vier centimeter ontsluiting in amper een half uur naar een volledige bevalling gaat. Dat is spannend, maar in mijn ogen ook een van de mooiste dingen die er is. Dít, het leven, is een van de weinige dingen waar we als mens geen controle over hebben, waar we ons volledig aan over moeten geven. Als je dan bedenkt dat je in het ziekenhuis gaat bevallen, maar je kind besluit daar op dat moment ter wereld te komen, en je kunt daarin meegaan, dan is het toch ook prachtig?”

"Je neemt niets meer voor lief en geniet van elk moment"

Kraamtijd

Inmiddels is de kleine Kian zes weken oud en geniet Tanja volop met haar vriend Luuk en dochter Evie. “Evie was helemaal door het dolle heen toen Kian geboren was. Bij Jana was ze te jong om haar geboorte en overlijden bewust mee te maken. Al weet ze zeker van het bestaan van haar grote zus. Ze zegt nu telkens: ‘We zijn met z’n vijven: papa, mama, Evie, Kian en Jana op de foto.’ Voor ons zal Jana er ook altijd bijhoren. Ze is misschien niet hier, maar ze is zeker onderdeel van ons gezin. Net als bij Evie, zullen we ook Kian over haar vertellen. Voor nu is het vooral genieten van Kian en ons nieuwe gezin. Na de geboorte van Evie was de kraamperiode heel bijzonder, maar nu zit er een hele andere lading op. Juist omdat we door het verlies van Jana weten hoe het ook kan zijn. Je neemt niets meer voor lief en geniet van elk klein moment. Daar ben ik intens dankbaar voor.”

Wil je meer weten over het verhaal van Tanja? Ze was ook te gast in mijn podcast: zwanger na verlies. Hier vertelt ze meer over het verlies van Jana, een bizarre droom die ze had en de wens voor een nieuwe zwangerschap. Benieuwd? Luisteren kan hier.