5 VRAGEN AAN ...

... Verloskundige Marlies Keizer-Koers

Marlies Keizer-Koers is verloskundige en schrijfster van de boeken ‘Dagboek van een verloskundige’ en ‘Sorry dat ik je wakker bel’. Voor deze nieuwe rubriek stelde ik Marlies vijf vragen over opnieuw zwanger zijn na verlies.

1.Hoe probeer jij als verloskundige ouders zo goed mogelijk te ondersteunen die eerder een kindje zijn verloren?

“Uiteraard is er in een eerste gesprek ruimte voor het verlies van het vorige kindje. We staan stil bij hoe het met de ouders gaat, hoe ze het verlies van hun overleden kindje verweven in hun leven, maar ook hoe ze zich voelen in de nieuwe zwangerschap. Meestal is de onbevangenheid weg in zo’n nieuwe zwangerschap en zie je veel angst en spanning. Wat volkomen logisch is. We bespreken samen wat ouders nodig hebben om zo’n zwangerschap zo goed mogelijk door te komen.”

2.Je zegt zelf al dat er vaak veel angst is. Wat adviseer jij moeders bij wie die angst de overhand neemt?

“Blijf er vooral niet alleen mee rondlopen, want je hoeft het écht niet alleen te doen. Er zijn zoveel professionals die je kunnen helpen om de zwangerschap dragelijker te maken. Denk aan een verloskundige, gynaecoloog of huisarts. Maak ze deelgenoot, deel je angsten en zorgen. We begrijpen als geen ander dat er een ongelofelijke angst is om ook dit kindje te verliezen. Zelf heb ik voor de komst van mijn dochter een miskraam gehad. Ik denk dat ik altijd wel empathisch was richting mijn cliënten, maar door mijn eigen ervaring met zwangerschapsverlies weet ik nog beter hoe spannend en onzeker de eerste periode van een nieuwe zwangerschap kan zijn. Daar iemand in begeleiden en bijstaan heeft een diepere laag gekregen. Ik ben zelf de eerste weken ook vaak bij de verloskundige langs geweest om even een keer extra naar het hartje te luisteren omdat de onzekerheid me belemmerde. Dat is oké. We zijn allemaal mens. Dus merk je dat jouw angst groot is, dat je slecht slaapt, minder eetlust hebt of dat de spanning je belemmert in je dagelijks leven: trek alsjeblieft aan de bel. Als jij je thuis in je eentje zorgen blijft maken, kan jouw verloskundige of gynaecoloog niet helpen. Maar als je belt, kunnen we samen kletsen over je gevoelens en zorgen, of je komt even extra op het spreekuur om naar het hartje te luisteren. Voel je ook vooral niet bezwaard, want als zorgverleners doen we niets liever dan jou helpen.”

3.Ik weet ook dat veel vrouwen het vertrouwen compleet kwijt zijn. Vertrouwen in zichzelf, het vertrouwen in hun lijf, maar ook het vertrouwen dat ze ooit een levend kindje in de armen zullen houden. Hoe zorg je er nou voor dat je weer een klein beetje van dit vertrouwen terugkrijgt?

“Ik denk vooral door te erkennen dat ook dát gevoel erbij hoort. Dat je angstig bent en soms geen vertrouwen voelt. Laat dat er zijn. Je kunt het niet uitzetten en dat hoeft ook niet. Je kunt én blij zijn en soms vertrouwen voelen, maar het een ander moment ook heel spannend vinden en totaal geen vertrouwen hebben. Dat kan en mag naast elkaar bestaan. En ook hierbij: zoek hulp. Er zijn speciale POP-poli’s in Nederland waar je in gesprek kunt gaan met deskundigen die je wellicht wel weer een beetje van dat vertrouwen kunnen teruggeven of je hierbij helpen. Ook een goede ervaring door steeds een stapje verder te komen in je nieuwe zwangerschap draagt bij aan dat proces.”

4.Verbinding maken met het kindje in de buik kan voor moeders die eerder een kindje zijn verloren heel spannend zijn. Waarom is het toch belangrijk om deze verbinding wel te maken en hoe zouden moeders dat kunnen doen?

“Het is belangrijk voor de hechting met de baby dat je die verbinding wel maakt. Hoe spannend dat ook kan zijn. In de eerste duizend dagen wordt de basis gelegd voor de groei, ontwikkeling en gezondheid voor de rest van het leven van je kindje. Je wilt natuurlijk dat ook die regenboogbaby wel de liefde en aandacht krijgt van de moeder die het zo nodig heeft. Laat ik vooropstellen dat ik heel goed begrijp dat het moeilijk kan zijn, maar het is wel belangrijk om hier aandacht voor te hebben. Wat ik vaak adviseer is om op zoek te gaan naar een manier die bij jou past. Voor de één is dat door elke week naar het hartje te luisteren met de verloskundige en samen te voelen hoe het baby’tje ligt in je buik. Voor de ander is dat haptotherapie waarbij je echt even uit je hoofd gaat en in je lijf zakt om zo in contact te komen met je kindje. Het is overigens niet alleen voor je kindje belangrijk, maar ook voor de bevalling. Op het moment dat jij je hoofd en hart uit elkaar trekt en niet bezig bent met wat er in je buik gebeurt, kan dit ook invloed hebben op de bevalling. Lukt het je niet of kom je er niet uit, ook hierin: laat je helpen. Je hoeft het niet alleen op te lossen.”

5.Wat zou je moeders die opnieuw zwanger zijn na verlies nog willen meegeven?

“Dat je de naam van het overleden kindje blijft noemen, of als het nog geen naam had, dat het kindje dat er niet meer is, benoemd blijft worden. Dit is belangrijk voor het familiesysteem. Dat het nieuwe kindje weet dat er nog een eerder kindje is geweest en het op de juiste plek terechtkomt in jullie gezin. En verder dat je met het kindje in je buik mag communiceren. Dat je mag zeggen dat je spanning en emotie voelt, maar dat het alles te maken heeft met de vorige zwangerschap waarin je een kindje bent verloren, maar dat het los staat van de liefde die je voelt voor dit kindje. Dat het meer dan welkom is om door te groeien in jouw buik.”

Wil je meer weten over Marlies, bekijk dan haar Instagrampagina @marlieskoers. Heb je vragen voor deze rubriek of wil je als verloskundige zelf een aantal vragen beantwoorden? Stuur dan even een mailtje! En ben je benieuwd wat ik voor je kan doen of heb je interesse in mijn training speciaal voor vrouwen die opnieuw zwanger zijn na verlies, kijk dan hier!